Pistache

Ik mag het toetsenbord een dagje overnemen van Irene ;) En meteen een dag te laat met plaatsen.. 

Vanochtend hebben we Taormina achter ons gelaten. We zaten in een heerlijk hotel, en het stadje was gewoon fijn om te verblijven, ondanks de hoeveelheid toeristen. In deze tijd zijn er voornamelijk Italianen, en vooral 's avonds is het heerlijk druk op straat met flanerende Italianen. Taormina ligt hoog op een rots aan zee. De stad is moeilijk per auto te bereiken, en voor ons hotel was geen weg. Dus even met de bagage moeten rollen naar de weg, Irene daar achter gelaten om op de bagage te letten en daarna naar de parkeergarage aan de rand van de stad, een kwartiertje lopen vanaf het hotel. 

We zijn eerst naar Messina gereden, de stad in het Noordoosten van het eiland, waarvandaan ook de veerboten naar het vasteland vertrekken. Het vasteland is vlakbij en mooi te zien langs de route van vandaag. Vlak boven Messina liggen twee meren met brak water. Geen toerist te bekennen maar een mooie wandeling kunnen maken rond het grote meer. Helaas geen flamingo's gespot, maar wel een lepelaar. 

Na de lunch op een bankje bij het kleine meertje zijn we doorgereden naar Milazzo in het noorden. In het noorden eindelijk wat havens en boten op het water. We verbaasden ons erover dat er in de buurt van Taormina bijna geen boot te zien was en alleen maar een paar locale mini vissersbootjes. 

Onze eindbestemming voor vandaag is Cefalu. Een levendig badplaatsje weer vol flamerende Italianen. Onze B&B ligt aan een enorm stijl pad, de auto had moeite erop te komen. En de inrit was zo smal dat de spiegels ingeklapt moesten worden. En dat moest ook weer achteruit terug. 

Na een verfrissende duik in het zwembad en in de tuin een boekje lezen de stad wat verkend en gaan eten bij een restaurant wat ons aangeraden werd door de eigenaar van de B&B. En het was inderdaad erg lekker. En ook de pistache kwam weer terug, dit keer in het gerecht van Irene: tonijn met pistache. 

Het citroenijsje van vandaag in Milazzo viel erg tegen, was maar een zeseneenhalf waard. Gelukkig had ik er ook pistache ijs bij. In Nederland lust ik dat niet, maar hier wel, mede dankzij de hele nootjes in het ijs. 

Voor opa: er rijden hier nog volop Fiat 127jes rond, zowel de oudere modellen als de recentere. Veel meer van Renault 4'tjes, waarvan we er slechts 3 gezien 
Tot nu toe. 

En Ed, vanzelfsprekend spreek ik vloeiend Italiaans. Heb tenslotte niet voor niks de peuterschool bij de nonnetjes gedaan. En die juigpakken hebben we niet nodig hoor, we hebben er al voor alle speeldagen inclusief de finale eentje per persoon in de kast hangen. Jullie toch ook?